Odznaka

Kolarska Odznaka Turystyczna
Regulamin Kolarskiej Odznaki Turystycznej

I. Zasady ogólne
§1 Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze ustanawia Kolarską Odznakę Turystyczną, zwaną w skrócie KOT.

§2 KOT ustanowiono w celu zachęcenia społeczeństwa do poznawania ojczystego kraju, jego historii, współczesnego dorobku oraz do uprawiania turystyki kolarskiej, jako jednej z form aktywnego wypoczynku.

§3 KOT może zdobywać każdy, kto spełni warunki wymagane niniejszym regulaminem.

§4 Wskazane jest, aby zdobyte odznaki były wręczane w sposób uroczysty w czasie imprez turystycznych.

§5 Wzór KOT zawiera załącznik nr 1 do regulaminu. Odznaka jest odpłatna.

II. Stopnie odznaki i warunki jej zdobywania
§6 KOT posiada siedem stopni: mały brązowy, mały srebrny, mały złoty, duży brązowy, duży srebrny, duży złoty i za wytrwałość. KOT zdobywa się kolejno, rozpoczynając od stopnia małego brązowego.

§7 O przyznanie KOT może ubiegać się turysta, który zgromadził odpowiednią dla zdobywanego stopnia ilość punktów na wycieczkach kolarskich oraz spełnił wymagania dodatkowe. Podstawowym dowodem odbycia wycieczek jest „Książeczka wycieczek kolarskich” prowadzona przez ubiegającego się o KOT i poświadczona zgodnie z przepisami rozdziału IV. Szczegółowe warunki do spełnienia, od których uzależnione jest przyznanie KOT, określone są w poniższej tabeli:

Stopień KOT	Liczba punktów	Warunki ogólne
Mały brązowy	100	Punkty za udział w kolarskich imprezach turystycznych nie mogą być zdobywane w okresie dłuższym niż 24 miesiące.
Mały srebrny	400	–
Mały złoty	800	Zdobywanie punktów za wycieczki i zwiedzanie powinno się odbywać również poza województwem, w którym zamieszkuje ubiegający się o odznakę.
Duży brązowy	1000	Zwiedzenie w Polsce: 1 parku narodowego i 5 obiektów krajoznawczych.
Duży srebrny	1200	Odbycie 2 wycieczek 6-dniowych, zwiedzenie w Polsce dalszych 3 parków narodowych i następnych 15 obiektów krajoznawczych.
Duży złoty	1500	Zwiedzenie w Polsce 5 kolejnych parków narodowych i dalszych 25 obiektów krajoznawczych.
Za wytrwałość	7 x 100	Może ją uzyskać turysta, który posiada dużą złotą KOT i przez 7 lat (niekoniecznie kolejnych) zgromadził minimum 100 pkt. w każdym roku.

Wykaz obiektów krajoznawczych zawiera załącznik nr 2.
Wykaz parków narodowych zawiera załącznik nr 3.
Wykaz obiektów krajoznawczych i parków narodowych ulega poszerzeniu z dniem ustanowienia przez właściwy organ kolejnych pomników historii, parków narodowych oraz wpisania nowych obiektów na Listę Światowego Dziedzictwa Kulturowego i Przyrodniczego Ludzkości UNESCO.

III. Zasady punktacji
§8 Za udział w wycieczkach, obozach, rajdach itp. imprezach kolarskich przyznaje się określoną niżej liczbę punktów, które oprócz innych kryteriów (wymienionych w tabeli) stanowią podstawę do przyznania KOT.

Punktacja podstawowa:
• za każdy dzień jazdy rowerem podczas wędrówek jednodniowych – 10 pkt.
• za każdy dzień wędrówek wielodniowych (minimum 1,5 dnia) – 15 pkt.
Punktacja dodatkowa:
• za minimum trzydniowy udział w centralnej imprezie turystyki kolarskiej (ogólnopolski zlot przodowników turystyki kolarskiej oraz centralny zlot turystów kolarzy) – zryczałtowana premia – 30 pkt.
• za zwiedzanie miejscowości, muzeów, zabytków architektury i pomników przyrody – po złożeniu zespołowi weryfikacyjnemu ustnego, pisemnego bądź elektronicznego opisu zwiedzanych obiektów – premia w wysokości 5 – 20% limitu punktów wymaganych na zdobywany stopień KOT.

§9 Długość odcinka, który należy przejechać na rowerze w ciągu jednego dnia wynosi minimum 15 kilometrów.
Trasy wycieczek indywidualnych nie mogą być powtarzane na dany stopień odznaki; zapis ten nie dotyczy wycieczek odbywanych w ramach imprez turystycznych (rajdy, zloty, obozy wędrowne) pod warunkiem potwierdzenia powtarzanej trasy pieczątką rajdową.
Trasa wycieczki nie jest uznana za powtórzoną, jeżeli przynajmniej 15-kilometrowy jej odcinek przebiega inną drogą niż wcześniejsze przejazdy odnotowane w „Książeczce wycieczek kolarskich”.
Przy zaliczaniu parków narodowych i obiektów krajoznawczych należy dokonać wpisu w „Książeczce wycieczek kolarskich”, wykorzystując całą rubrykę na potwierdzenie zwiedzanego obiektu, bez naliczania punktów. Do uznania ważności potwierdzenia wymagany jest odcisk pieczątki z nazwą miejscowości bądź stempel z nazwą obiektu. Udokumentowanie zwiedzania może być dokonane także przez zamieszczenie zdjęcia zainteresowanej osoby na tle zwiedzanego obiektu.
Zwiedzanie parków narodowych w Polsce oraz obiektów krajoznawczych jest zaliczane na KOT także w czasie wycieczek innych niż rowerowe.
Poczynając od stopnia małego srebrnego dopuszcza się zaliczanie punktów na wycieczkach zagranicznych, przy czym na stopnie mały srebrny i mały złoty ilość uznanych punktów nie może przekroczyć 30% wymaganej punktacji; na duże stopnie ilość punktów zdobywanych na wycieczkach zagranicznych nie jest limitowana.
W przypadku uzyskania większej ilości punktów od wymaganej, nadwyżka jest uwzględniana przy przyznawaniu odznaki wyższego stopnia.
Gromadzenie punktów na KOT za wytrwałość można rozpocząć w roku zdobycia KOT w stopniu dużym złotym.

§10 Szybkość jazdy powinna być dostosowana do warunków, w jakich wycieczka się odbywa, sprzętu kolarskiego oraz kondycji turystów. Przede wszystkim należy mieć na uwadze bezpieczeństwo, cel krajoznawczy, zadowolenie z jazdy, dobre samopoczucie fizyczne i psychiczne.
Zdobywanie odznaki odbywa się na własną odpowiedzialność. PTTK nie ponosi żadnej odpowiedzialności za jakiekolwiek szkody, których może doznać uczestnik, jak również za szkody wyrządzone przez uczestnika osobom trzecim.

IV. Książeczka wycieczek kolarskich i tryb przyznawania KOT
§11 Turysta ubiegający się o KOT powinien prowadzić rejestr wycieczek w „Książeczce wycieczek kolarskich” według wzoru ustalonego przez Komisję Turystyki Kolarskiej Zarządu Głównego PTTK – załącznik nr 4.
Każdy odcinek dzienny wymaga potwierdzenia zgodnie z § 12, w sposób nie budzący wątpliwości co do kierunku i czasu jazdy.

§ 12 Potwierdzeń przejazdu mogą dokonywać:
• Przodownicy turystyki kolarskiej potwierdzający przejazdy (podpis oraz numer legitymacji przodownika bądź odcisk pieczątki przodownika turystyki kolarskiej z numerem legitymacji), w których osobiście uczestniczyli, jak również te, w których nie brali udziału, jeśli nie mają wątpliwości, że zapis jest zgodny z rzeczywistością. Przodownik może także potwierdzać własne przejazdy tras wycieczkowych.
• Instytucje państwowe, spółdzielcze, samorządowe, kościelne lub społeczne, urzędy pocztowe, placówki handlowe itp. Do uznania ważności potwierdzenia wymagany jest odcisk pieczątki instytucji z nazwą miejscowości.
• Na imprezach szkolnych dopuszcza się potwierdzenie uczestnictwa podpisem wychowawcy i pieczątką szkoły organizującej imprezę.
• Potwierdzeniem może być także zdjęcie turysty na tle tablicy z nazwą miejscowości lub kronika w formie elektronicznej.

§13 Uprawnienia do weryfikacji i przyznawania KOT posiadają:
regionalne (wojewódzkie) rady turystyki kolarskiej, oddziałowe komisje turystyki kolarskiej oraz kluby mające uprawnienia oddziałowych komisji turystyki kolarskiej – w stopniach małym brązowym, małym srebrnym i małym złotym;
regionalne (wojewódzkie) rady turystyki kolarskiej oraz upoważnione przez Komisję Turystyki Kolarskiej Zarządu Głównego PTTK oddziałowe komisje lub kluby turystyki kolarskiej w województwach, w których nie ma regionalnych rad – w stopniach dużym brązowym i dużym srebrnym.
Komisja Turystyki Kolarskiej Zarządu Głównego PTTK poprzez centralny referat weryfikacyjny i jego filie – w stopniach dużym złotym i za wytrwałość.

§14 Ubiegający się o KOT, po spełnieniu wymogów określonych niniejszym regulaminem, powinien przekazać „Książeczkę wycieczek kolarskich” do referatu weryfikacyjnego dowolnej komisji lub klubu turystyki kolarskiej PTTK.
Przekazując „Książeczkę wycieczek kolarskich” do weryfikacji na stopnie duże zainteresowany zobowiązany jest dołączyć wykaz zwiedzonych obiektów krajoznawczych i parków narodowych ze wskazaniem w nim miejsca potwierdzenia każdego obiektu (numer „Książeczki wycieczek kolarskich” i strona z potwierdzeniem zwiedzenia obiektu). Weryfikacja powinna nastąpić najpóźniej w ciągu miesiąca od daty przekazania książeczki.

§15 Interpretacja regulaminu należy do Komisji Turystyki Kolarskiej Zarządu Głównego PTTK.
§16 Przy weryfikacji drogą korespondencyjną należy dołączyć znaczki pocztowe o wartości opłaty pocztowej jak przy nadaniu.
Tekst jednolity regulaminu zatwierdzony został na wniosek Komisji Turystyki Kolarskiej przez Zarząd Główny PTTK w dniu 28 kwietnia 2012 r. uchwałą nr 326/XVII/2012.
Tracą moc wszystkie poprzednie wersje regulaminu KOT.

Załącznik nr 2 do Regulaminu KOT
Obiekty krajoznawcze obowiązujące zdobywających duże stopnie KOT
(stan na 1 VII 2013 r.)
1. Arkadia k. Łowicza – park romantyczny z budowlami
2. Augustowski Kanał – zbudowany w latach 1824-1839 zabytek sztuki inżynierskiej
3. Baranów Sandomierski – zamek
4. Binarowa (gm. Biecz) – późnogotycki drewniany kościół parafialny pw. św. Michała Archanioła
5. Biskupin – rezerwat archeologiczny
6. Blizne (gm. Jasienica Rosielna) – późnogotycki drewniany kościół parafialny
7. Bochnia – kopalnia soli
8. Brzeg – zamek Piastów śląskich
9. Boguszyce k. Rawy Mazowieckiej – drewniany, późnogotycki kościół pw. św. Stanisława, wzniesiony w 1558 r.
10. Bohoniki (gm. Sokółka) – meczet i mizar (cmentarz)
11. Brunary Wyżne (gm. Uście Gorlickie) – drewniana cerkiew pw. św. Michała Archanioła
12. Chełm – popijarski kościół parafialny
13. Chełmno n. Wisłą – średniowieczny układ przestrzenny z murami obronnymi i 17 basztami
14. Chotyniec (gm. Radymno) – drewniana cerkiew Narodzenia Przenajświętszej Bogurodzicy
15. Częstochowa – zespół klasztorny paulinów na Jasnej Górze
16. Dębno Podhalańskie – kościół pw. św. Michała Archanioła
17. Duszniki Zdrój – młyn papierniczy
18. Elbląski Kanał
19. Frombork – zespół zabudowań Wzgórza Kopernika
20. Gdańsk – Kościół Mariacki
21. Gdańsk – zabudowa Głównego Miasta
22. Gdańsk – ratusz Głównego Miasta
23. Gdańsk – zespół Wielkiej Zbrojowni
24. Gdańsk – zespół Twierdzy Wisłoujście
25. Gdańsk – pole bitwy na Westerplatte
26. Gdynia – historyczny układ urbanistyczny śródmieścia
27. Gniezno – gotycki kościół archikatedralny Wniebowzięcia NMP z pozostałościami budowli romańskiej
28. Gostyń-Głogówko – zespół klasztorny Kongregacji Oratorium św. Filipa Neri
29. Góra Świętej Anny – komponowany krajobraz kulturowo-przyrodniczy
30. Grunwald – pole bitwy
31. Haczów n. Wisłokiem – drewniany kościół późnogotycki
32. Henryków n. Oławą – pocysterski zespół klasztorny
33. Jarosław n. Sanem – zabytkowy układ urbanistyczny
34. Jawor n. Nysą Szaloną – barokowy, ewangelicki kościół Pokoju, drewniany, konstrukcji szkieletowej
35. Kalwaria Zebrzydowska – zespół kulturowo-krajobrazowy klasztoru i parku pielgrzymkowego
36. Kamień Pomorski – zespół katedralny
37. Katowice – osiedle robotnicze Nikiszowiec
38. Katowice – gmach województwa i Sejmu Śląskiego
39. Kazimierz Dolny n. Wisłą – staromiejski zespół architektoniczny
40. Kielce – pałac biskupów krakowskich (obecnie oddział Muzeum Narodowego)
41. Kołbacz k. Gryfina – założenie dawnego klasztoru cystersów, późniejszej letniej rezydencji książąt pomorskich i domeny państwowej
42. Kotlina Jeleniogórska – pałace i parki krajobrazowe Kotliny Jeleniogórskiej
43. Kozłówka – zespół pałacowo-parkowy
44. Kórnik – zespół zamkowo-parkowy wraz z kościołem parafialnym – nekropolią właścicieli
45. Kraków – zabudowa Wzgórza Wawelskiego
46. Kraków – zabudowa Śródmieścia
47. Kraków – Kościół Mariacki
48. Kraków – Sukiennice
49. Kraków – kościół św. Anny przy ul. św. Anny
50. Kraków – pozostałości obwarowań miejskich
51. Kraków – zespół klasztorny jezuitów z kościołem pw. św. Piotra i Pawła przy ul. Grodzkiej
52. Kraków – Collegium Maius (obecnie Muzeum Uniwersytetu Jagiellońskiego)
53. Kraków – zespól klasztorny augustianów (kościół św. Katarzyny przy ul. Augustiańskiej)
54. Kraków – zespół klasztorny na Bielanach (kobiety wpuszczane są tylko w 12 wyznaczonych dni roku: 7 II, 25 III, w Wielkanoc, Zielone Świątki, Boże Ciało, 19 VI i w niedzielę po św. Romualdzie, 15 VIII, 8 IX, 8 XII oraz w pierwszy dzień Bożego Narodzenia; furta z pieczątką otwarta w godz. 9-11 oraz 15-17)
55. Krasiczyn k. Przemyśla – zamek Krasickich
56. Kruszyniany (gm. Krynki) – meczet i mizar (cmentarz)
57. Krzemionki Opatowskie k. Ostrowca Świętokrzyskiego – rezerwat archeologiczny
58. Krzeszów w Sudetach – zespół opactwa cystersów
59. Kwiatoń (gm. Uście Gorlickie) – drewniana cerkiew pw. św. Paraskiewy
60. Ląd nad Wartą – zespół dawnego opactwa cystersów
61. Legnickie Pole – zespół klasztorny benedyktynów
62. Leżajsk – klasztor bernardynów
63. Lidzbark Warmiński – zespół zamkowy
64. Lipnica Murowana k. Bochni – późnogotycki drewniany kościół cmentarny pw. św. Leonarda
65. Lubiąż n. Odrą – zespół opactwa cystersów
66. Lubiń (pow. Kościan) – zespół opactwa benedyktynów
67. Lublin – kaplica pw. Św. Trójcy na zamku
68. Łańcut – zespół zamkowo-parkowy
69. Łęknica n. Nysą Łużycką – Park Mużakowski
70. Łowicz – bazylika katedralna pw. Wniebowzięcia NMP (dawna Kolegiata Prymasowska)
71. Łódź – wielokulturowy krajobraz miasta przemysłowego (w tym m.in. ul. Piotrkowska, pałac Poznańskiego, Stary Cmentarz)
72. Malbork – zamek krzyżacki
73. Maurzyce k. Łowicza – zbudowany w 1927 r. na rzece Słudwi pierwszy w świecie spawany most drogowy
74. Nieborów k. Łowicza – zespół pałacowy
75. Nysa – zespół kościoła farnego pw. Św. Jakuba Starszego Apostoła i św. Agnieszki Dziewicy i Męczennicy
76. Ostrów Lednicki – ruiny palatium (zamku książęcego z X w.)
77. Oświęcim – Auschwitz-Birkenau niemiecki nazistowski obóz koncentracyjny i zagłady
78. Owczary (gm. Sękowa) – drewniana cerkiew Opieki Bogurodzicy
79. Paczków – średniowieczny układ urbanistyczny
80. Pelplin – zespół pocystersko-katedralny
81. Powroźnik (gm. Muszyna) – drewniana cerkiew pw. św. Jakuba Młodszego Apostoła
82. Poznań – (Ostrów Tumski) kościół katedralny pw. św. Piotra i Pawła z pozostałościami kamiennej bazyliki przedromańskiej
83. Poznań – Ratusz Staromiejski (obecnie Muzeum Historii m. Poznania)
84. Poznań – pojezuicki kościół farny św. Stanisława przy ul. Gołębiej
85. Przemyśl – zespół urbanistyczny w obrębie dawnych murów miejskich
86. Pszczyna – pałac (dawny zamek gotycki, obecnie Muzeum Wnętrz)
87. Racławice – teren historycznej Bitwy Racławickiej
88. Radruż (gm. Horyniec Zdrój) – drewniana cerkiew pw. św. Paraskiewy
89. Radzyń Chełmiński – zamek krzyżacki
90. Sandomierz – zabudowa Starego Miasta
91. Sandomierz – kościół pw. św. Jakuba z klasztorem dominikanów
92. Sękowa k. Gorlic – późnogotycki drewniany kościół parafialny
93. Smolnik (gm. Lutowiska) – drewniana cerkiew pw. św. Michała Archanioła
94. Srebrna Góra – twierdza srebrnogórska
95. Stargard – kościół pw. NMP Królowej Świata
96. Stargard – średniowieczne mury obronne miasta
97. Strzegom – kościół pw. św. św. Ap. Piotra i Pawła
98. Strzelno k. Inowrocławia – zespół klasztorny norbertanek
99. Sulejów Podklasztorze – zespół opactwa cystersów
100. Świdnica – barokowy, ewangelicki kościół Pokoju, konstrukcji szkieletowej
101. Tarnowskie Góry – Sztolnia Czarnego Pstrąga
102. Tarnowskie Góry – podziemia zabytkowej kopalni rud srebronośnych
103. Toruń – zabudowa Starego i Nowego Miasta
104. Toruń – Ratusz Staromiejski
105. Toruń – kamienica pod Gwiazdą (obecnie Muzeum Okręgowe)
106. Toruń – bazylika pw. św. Jana Chrzciciela i św. Jana Ewangelisty
107. Toruń – kościół pw. św. Jakuba
108. Toruń – kościół pw. NMP
109. Trzebnica – zespół klasztorny cystersek
110. Turzański (gm. Komańcza) – drewniana cerkiew pw. św. Michała Archanioła
111. Ujazd k. Opatowa – zamek Krzyżtopór
112. Warszawa – Stare Miasto
113. Warszawa – zespół pałacowo-parkowy Łazienki
114. Warszawa – zespół pałacowo-parkowy Wilanów
115. Warszawa – zespół stacji filtrów Williama Lindleya
116. Warszawa – zespół zabytkowych cmentarzy wyznaniowych na Powązkach
117. Wąchock – zespół opactwa cystersów
118. Wiśnicz Nowy – późnogotycki zespół zamkowy (obecnie muzeum)
119. Wieliczka – kopalnia soli
120. Wrocław – katedra pw. św. Jana Chrzciciela
121. Wrocław – Ratusz Staromiejski
122. Wrocław – Hala Stulecia (Hala Ludowa)
123. Wrocław – zespół zabudowy Ostrowa Tumskiego i Wyspy Piaskowej
124. Zamość – zespół zabudowy miasta w granicach dawnej twierdzy
125. Zamość – XVI-wieczny zespół kolegiacki
126. Żagań – poaugustiański zespół klasztorny
127. Żagań – zespół pałacowy
128. Żyrardów – XIX-wieczna Osada Fabryczna
Wykaz uzupełniono 17 II 2015 r. na mocy paragrafu 7 pkt. 6 Regulaminu KOT z dnia 28 IV 2012 r. o obiekty uznane przez Prezydenta RP za pomniki historii i obiekty wpisane w 2014 r. na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO.

Załącznik nr 3 do Regulaminu KOT
Parki narodowe w Polsce
1. Babiogórski PN
2. Białowieski PN
3. Biebrzański PN
4. Bieszczadzki PN
5. PN Bory Tucholskie
6. Drawieński PN
7. Gorczański PN
8. PN Gór Stołowych
9. Kampinoski PN
10. Karkonoski PN
11. Magurski PN
12. Narwiański PN
13. Ojcowski PN
14. Pieniński PN
15. Poleski PN
16. Roztoczański PN
17. Słowiński PN
18. Świętokrzyski PN
19. Tatrzański PN
20. PN Ujście Warty
21. Wielkopolski PN
22. Wigierski PN
23. Woliński PN

Załącznik nr 4 do Regulaminu KOT
Wzór „Książeczki wycieczek kolarskich”
„Książeczka wycieczek kolarskich” w części adresowej zawiera napis: Polskie Towarzystwo Turystyczno-Krajoznawcze, Zarząd Główny, Komisja Turystyki Kolarskiej oraz nazwę: „Książeczka wycieczek kolarskich” nr …, nadto imię i nazwisko turysty, adres zamieszkania, datę urodzenia i podpis właściciela;
może zawierać adnotacje o przynależności do PTTK, numerze legitymacji członkowskiej.
Wskazane jest, by w Książeczce znajdował się Regulamin KOT wraz z załącznikami.
W części przeznaczonej do rejestrowania odbywanych wycieczek i zwiedzanych obiektów krajoznawczych oraz parków narodowych znajdują się:
rubryka na dokonanie zapisów obrazujących trasę wycieczki rowerowej, jej długości w km, dacie i punktacji;
obok – miejsce na odciski pieczątek.
Książeczkę zamykają „Adnotacje o przyznaniu KOT” zawierające miejsce na wpisanie nazwy referatu weryfikacyjnego, nr weryfikacyjnego i stopnia przyznanej odznaki, oznaczenie czasokresu wycieczek odbytych na dany stopień KOT, informacja o ilości zdobytych punktów i wysokości przyznanej premii oraz zapis o ewentualnej nadwyżce punktów na kolejny stopień KOT.
***
Regulamin Kolarskiej Odznaki Turystycznej obowiązujący od 28 kwietnia 2012 r., na podstawie Uchwały nr 326/XVII/2012 Zarządu Głównego PTTK.